زندگی نامه شهیده زهرا اسماعیلی

حادثه‌ی تروریستی چهارم آبان‌ماه ۱۴۰۱، روزی بود که عطر شهادت در صحن و سرای حضرت احمدبن موسی (علیه السلام) پیچید و برگ زرینی از مظلومیت و استقامت ملت ایران در تاریخ این سرزمین رقم خورد.

در آن شام غریبانه، زائران و خادمان عاشق، در آغوش ضریح، با لب‌های زمزمه‌گر زیارت و دل‌های لبریز از عشق اهل‌بیت(علیه السلام)، هدف گلوله‌های کوردل تکفیری قرار گرفتند و به دیدار محبوب شتافتند.
۱۳ ستاره از آسمان حرم برخاستند؛ ۱۳ شهیدی که نام و یادشان تا همیشه بر پیشانی صحن نورانی شاهچراغ(علیه السلام) خواهد درخشید.
هر یک از آنان، نشانی از ایمان، خدمت، ایثار و عشق به ولایت بودند و زندگی‌شان درسی ماندگار از «جهاد تبیین» و «پایداری مؤمنانه» است.

آغاز این روایت با یاد تنها بانوی شهید این حادثه است — مادری فاطمی که جانش را سپر فرزند کرد:
مروری بر زندگی‌نامه شهیده زهرا اسماعیلی:

اهل شیراز، ۴۶ ساله و متولد سال ۱۳۵۵ بود. او علاقه‌ی ویژه‌ای به امام رضا(علیه السلام) داشت و تنها بانوی شهیدی است که به همراه همسرش، علیرضا سرایداران، و فرزندش، آرشام سرایداران، در حادثه‌ی تروریستی حرم مطهر حضرت احمدبن موسی شاهچراغ(علیه السلام) آسمانی شد.

مادر که باشی، همه‌ی لحظه‌هایت یعنی گذشتن از خود و پرداختن به همه‌ی اعضای خانواده. حتی اگر از آسمان و زمین هم گلوله ببارد، خودت را پناه «آرتین» می‌کنی تا او بماند و تو پرواز کنی.
این، سرنوشت مادری بود که فقط نامش «زهرا» نبود، بلکه مرامش نیز فاطمی بود؛ مادری که خانواده‌اش را به شوق شهادت همراهی می‌کرد.

بانویی باتقوا، صبور، فداکار و مهربان بود که به واسطه‌ی شغل همسرش، سال‌ها دور از شهر و دیار خود در بندرعباس زندگی می‌کرد و فرزندان شایسته‌ای تربیت نمود. آرزو داشت همچون حاج قاسم سلیمانی تشییع شود؛ آرزویی که برآورده شد.

پیکر مطهر این شهیده‌ی بزرگوار، بر دستان مردم شهرهای مقدس مشهد و شیراز تشییع شد و به همراه همسر و فرزندش و سه شهید دیگر این حمله‌ی تروریستی، در صحن مطهر و در جوار حضرت احمدبن موسی(علیه السلام) و حضرت سیدمیرمحمد(علیه السلام) آرام گرفت.
یاد و نامش همیشه جاودان و چراغ راه دل‌ها باد.