زندگی نامه شهید مجتبی ندیمی

شهید مجتبی ندیمی، متولد سال ۱۳۵۶، اصالتاً اهل نی‌ریز از استان فارس و ساکن شهر شیراز بود. او از دانش‌آموختگان رشته مکانیک در دانشگاه دولتی زاهدان به شمار می‌رفت؛ جوانی مؤمن، پرتلاش و اهل معرفت که زندگی خود را در مسیر ایمان و خدمت به مردم و اهل‌بیت علیهم‌السلام سپری کرد.

به نقل از خانواده این شهید والامقام، تلاوت روزانه قرآن کریم و قرائت زیارت عاشورا هرگز از برنامه زندگی‌اش جدا نمی‌شد. مردی خیر و نیکوکار بود که در یاری‌رسانی به نیازمندان و مشارکت در بازسازی عتبات عالیات نقش مؤثری داشت. عشق به اهل‌بیت در جانش ریشه داشت و دلش پیوسته در پرواز به سمت حرم حضرت احمدبن موسی شاهچراغ علیه‌السلام بود؛ تا آنجا که خادمان حرم او را «کبوتر جلد حرم» می‌خواندند.

مجتبی از آن جوانان عاشقی بود که روح بلند خود را با معارف ناب اسلامی صیقل داد و با قرآن و عترت پیوندی ناگسستنی برقرار کرد. شاید راز آسمانی شدنش را بتوان در پیاده‌روی اربعین همان سال جستجو کرد؛ آنجا که با دستانی مملو از مهر، ویلچر مادر ناتوانش را از نجف تا کربلا راند و عشق به حسین علیه‌السلام را در عمل معنا کرد.

به گفته‌ی برادر شهید، روزی که خادمان حرم شاهچراغ علیه‌السلام به دیدار خانواده آمدند، از خاطراتی سخن گفتند که خود خانواده از آن بی‌خبر بود. آنان گفتند: «برادرتان هرگاه به حرم مشرف می‌شد، همیشه در همین نقطه‌ای که به شهادت رسید، نزدیک ضریح مطهر، به نماز و عبادت می‌پرداخت.» و چه زیبا که همان‌جا، در حال راز و نیاز، به لقای معبود نائل آمد.

مجتبی، هم‌سن و سال انقلاب بود؛ چهل‌و‌چهار بهار، پا به پای نهال انقلاب بالید تا آزادگی را بیاموزد و از هرچه رنگ تعلق پذیرد، آزاد شود. نماز شام غریبانش، صلاه سرخی بود که راه او را به کوچه‌های آسمان گشود. چه زیباست آن‌که در غروب دلگیر پاییز، رهسپار دلگشاترین کوچه‌باغ بهار بهشت باشی؛ مسیری که انتهایش فردوس عشق و شهادت است.

پیکر مطهر این شهید والامقام، پس از تشییعی باشکوه در شهرهای مقدس مشهد و شیراز، در کنار پنج شهید دیگر حادثه تروریستی، در صحن مطهر و در جوار حضرت احمدبن موسی الکاظم علیهم السلام و برادر گرانقدرشان حضرت سیدمیرمحمد علیه‌السلام آرام گرفت.
نامش جاودانه، یادش چراغ راه.

منابع: فارس نیوز ، جوان آنلاین ، شبستان ، آپارات کتاب چراغ دار