شهید احسان مرادی، ۵۸ ساله و اهل روستای دهپیاز از توابع همدان، مردی بااخلاق، باایمان و پدری سخت‌کوش و مهربان بود.
کارمند بازنشسته‌ی اداره‌ی آب و فاضلاب بود و زندگی‌اش آمیخته با صداقت، خدمت و آرامش دل مؤمنانه‌ای که از ایمان عمیقش سرچشمه می‌گرفت.
به نیت شفای همسرش، چندباری با هم به زیارت رفته بودند؛ از امامزاده عبدالله همدان گرفته تا قم، جمکران و مشهد.
اما این بار، قرار اولش بود با حضرت احمد بن موسی(علیه السلام)؛ از همان وعده‌هایی که بنا داشت با دست پر و نسخه‌ی شفاعت بازگردد،
از همان نسخه‌هایی که کار پزشک و پرستار نبود، و دستی می‌خواست از حرم امن شاهچراغ(علیه السلام) و اشکی از آسمان چشم.
در غروب روز چهارم آبان‌ماه ۱۴۰۱، با سلام و صلوات، همسرش را قلمدوش کرد و به خدام حرم حضرت شاهچراغ(علیه السلام) سپرد و خودش، با دلی آکنده از غم اما لبریز از صبر و رضا به قضا و قدر، راهی قسمت برادران شد.
قدر چشم برهم زدنی بود که تصویر خون‌آلود شهید مرادی در آیینه‌کاری‌های حرم انعکاس یافت.
این زیارتِ نوبرانه‌ی آقای مرادی، آخرین زیارت و برات بهشتش شد.
روزی که خبر شهادت حاج قاسم سلیمانی را شنید، گفت:
«خوش به سعادتش، آدم باید این‌جوری بمیره… آدم باید شهید بشه.»
مراسم وداع با این شهید جلیل‌القدر با حضور مردم بصیر و شهیدپرور همدان و جمعی از مسئولان، در آستان مقدس امامزاده عبدالله برگزار شد و پیکر مطهرش در گلزار شهدای زادگاهش آرام گرفت.
