شهید محمدولی کیاسی، مردی از تبار ایثار و غیرت، متولد روستای اشجرد ابرج از شهرستان مرودشت بود. دلاورمردی ۵۴ ساله که در سن ۱۹ سالگی، با ندای عشق به میهن و ایمان به خدا، رهسپار جبهههای نبرد حق علیه باطل شد. او هفده ماه در میدانهای آتش و خون جنگید تا سرانجام در تیرماه سال ۱۳۶۷، در جزیره مجنون به اسارت دشمن درآمد.
۲۷ ماه رنج و شکنجه در اسارتگاههای تاریک و مخوف بعثیها، نتوانست خم به ابروی این آزاده دلاور آورد. او با صبر و استقامت، درس آزادگی را معنا کرد و در آغاز سال ۱۳۶۹، به عنوان یکی از آزادگان سرافراز، قدم به خاک وطن نهاد. مردم شریف مرودشت با شور و شوق وصفناپذیر از او استقبال کردند؛ استقبالی که در تاریخ این دیار جاودانه ماند.
شهید کیاسی پس از بازگشت، در لباس خدمت به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، سالها با ایمان و اخلاص به مردم و نظام خدمت کرد و در سال ۱۳۸۸ به افتخار بازنشستگی نائل آمد.
به روایت فرزندش، او انسانی خاکی، فروتن و نمونهای از اخلاق نیکو بود؛ مردی که هرکس او را میشناخت، از اخلاص در عمل، مردمداری و تواضعش یاد میکرد. همواره در انجام کارهای خیر پیشقدم بود و یاری به نیازمندان را عبادتی عاشقانه میدانست.
روز چهارم آبانماه ۱۴۰۱، در حالی که زمان برگزاری مراسم چهلم پدر بزرگوارش نزدیک بود، به قصد بازگرداندن دخترش — دانشجوی دانشکده علوم پزشکی شیراز — راهی این شهر شد. پیش از بازگشت به مرودشت، از سر ارادت قلبی و عشق دیرینه به حضرت احمدبن موسی شاهچراغ علیهالسلام، راهی حرم مطهر شد تا نماز مغرب را در جوار ضریح نور اقامه کند. همانجا، در لحظهای مقدس، هدف گلولهی تروریست تکفیری داعش قرار گرفت و به آرزوی دیرین خود، شهادت در آستان دوست، نائل آمد.
پدر، همه دنیای دختر است؛ آن هم پدری که دست دختر را گرفته و در کوچهباغ نور و معرفت، او را به سمت تعالی و روشنایی هدایت کرده است. پدری که سالهای سخت اسارت را با صبوری پشت سر گذاشت، اما دختری پرورده بود که قرار است طبیب جسم و روح مردم این سرزمین باشد.
عجیب نیست اگر چنین پدری از حرم زیارت، به معراج شهادت عروج کند… و اکنون تمام خاطرات دختر شهید محمدولی کیاسی از پدر، لبخند آخر اوست؛ نگاهی مطمئن در لحظه رفتن، به سوی ضریحی که آغازی بود بر پرواز به آسمان.
پیکر مطهر این شهید والامقام، پس از تشییع با شکوه در شهرهای مقدس شیراز و مشهد، با استقبال پرشور مردم مؤمن و انقلابی مرودشت، در گلزار شهدای شهرک مهدیه این شهر، در کنار یاران و همرزمانش آرام گرفت. یاد و نامش جاودان باد.
منابع : نوید شاهد ، جوان آنلاین ، اپارات ، شبستان کتاب چراغ دار
