– مهرماه 1341؛
تصویب لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی ریشه‌های قیام 15 خرداد را شکل داد، در این لایحه شرط مسلمان بودن نمایندگان و رای‌دهندگان و لزوم استفاده از کلمه «قرآن» در مراسم سوگند حذف شده بود
-آذرماه 1341؛
با پافشاری امام بر لغو این طرح در هیات وزیران، دولت آن تصویب‌نامه را لغو کرد و اوضاع آرام گرفت
-دی ماه 1341؛
شاه اعلام کرد که می‌خواهد اصول ششگانه یا «انقلاب سفید» را به رفراندوم بگذارد و امام از مخالفان سرسخت این اصول بود-
– بهمن‌ماه 1341؛
– ششم بهمن به عنوان روز رفراندوم یا «تصویب ملی» اعلام شد که مورد تحریم امام و پیشنهاد عدم شرکت علما در مساجد در ماه رمضان قرار گرفت
اسفندماه 1341؛
– در هفتم اسفند امام با صدور اعلامیه‌ای نوروز سال 1342 را عزای عمومی اعلام کرد
فروردین ماه 1342؛
-عصر دوم فروردین نیروهای شاه به مدرسه فیضیه قم و طالبیه تبریز حمله کردند و طلاب را به گلوله بستند
اردیبهشت ماه 1342؛
امام به مناسبت چهلم حادثه فیضیه مجلس ختم برگزار کردند و در روز بعد دولت را مورد حمله قرار دادند
خرداد ماه 1342؛
-در 13 خرداد، امام طرف مدرسه فیضیه رفت و در یک سخنرانی کوبنده به اسرائیل حمله و به نصیحت شاه پرداخت
– در شب 15 خرداد، ماموران شاه با حمله به منزل امام، ایشان را دستگیر کرده و به پادگان قصر بردند
– با پخش خبر دستگیری امام، صبح روز بعد قیام 15 خرداد بوقوع بپیوندد
– به رگبار بستن مردم در خیابان‌های اصلی تهران و قم و قتل عام کفن پوشان ورامین، آخرین تلاش‌های رژیم برای سرکوب مردم بود
– اگرچه اعتراضات آن روز سرکوب شد، ولی این اتفاق نقطه عطفی بود که در 22 بهمن 1357 رژیم شاه را سرنگون کرد
و این آغاز مسیر راه انتقاد از شاه از سوی روحانیت و مردم شد و اُبُهت شاه در پی سخنرانی حضرت امام شکست و نقطه عطفی بر فعالیت مبارزان در مسیر پیروزی انقلاب گردید.
